Koniecpol Stary - zamek rycerski

 

Rys historyczny | Plan | Opis | Zagospodarowanie | Zdjęcia 

Rys historyczny

Obecny Koniecpol Stary był pierwotną - średniowieczną siedzibą rodową rodu Koniecpolskich. Fortalicja w Koniecpolu Starym będąca siedzibą rodową słynnego rodu Koniecpolskich powstała w II połowie lub pod koniec XIII w. i funkcjonowała w XIV w. przypuszczalnie również w XV w. 

Była to niewielka siedziba obronna typu nizinnego na kopcu prawdopodobnie w firmie wieży. Obiekt był usytuowany na skraju szerokiego pasa mokradeł rozciągających się wokół Kanału Lodowego ciągnącego się z południowego-wschodu na północny-zachód na odcinku ok. 25 km, od rejonu Koniecpola po rejon Gidel i Pławna, i spełniający rolę łącznika pomiędzy systemami wodnymi Pilicy oraz Warty i Wiercicy. W rejonie Koniecpola mokradła w strefie Kanału Lodowego stanowiły w średniowieczu naturalną granicę pomiędzy terenami ziemi krakowskiej (województwa krakowskiego) i ziemi sieradzkiej (województwa sieradzkiego). Rycerska czy możnowładcza siedziba obronna w Koniecpolu Starym, usytuowana na południowo-wschodniej rubieży ziemi sieradzkiej, miała swój odpowiednik po drugiej stronie granicznego pasa mokradeł w postaci podobnego obiektu obronnego w Podlesiu, na północnej rubieży ziemi krakowskiej, w odległości około 3 km na południowy zachód od omawianego zamku. Niewykluczone, że oba obiekty obronne należały do Koniecpolskich, albowiem w połowie XV w. jako współwłaściciel Podlesia występował Jakub Koniecpolski, wojewoda sieradzki.

W 1443 r. kanclerz koronny Jan Koniecpolski lokuje nowe miasto Nowopole [w miejscu obecnego Koniecpola - przyp. autora] obok znanej już wsi Koniecpole [obecnie Koniecpol Stary - przyp. autora]. W XV lub XVI w. Koniecpolscy rozpoczęli w pobliskim Chrząstowie [ob. dzielnica Koniecpola - przyp. autora] budowę nowego zamku , który był wzmiankowany w 1540 r. i ostatecznie tam przenieśli swoją siedzibę. Później zamek w Chrząstowie został przebudowany na okazały kompleks pałacowy.

Plan zamku

bd.

Opis

Do dziś z tego systemu obronnego nie pozostał żaden ślad. Do 1975 r. kiedy zostało zrównane z ziemią przez buldożery, w terenie można było rozpoznać grodzisko stożkowate w formie kopca o średnicy ok. 60 metrów i wysokości ok. 3 metrów. Stożek było otoczony z trzech stron resztkami częściowo zasypanej fosy o szerokości 15-20 metrów. 

Zagospodarowanie

Obiekt mało znany - obecnie nie istnieje. 

Zdjęcia

bd.

• Poprzedni artykuł
• Następny artykuł